Ameliyat Polisliğe Engel Mi?
Kayseri’nin soğuk sabahlarından birindeyim. Havanın keskin soğuğuyla içimi ısıtmaya çalışırken, kafamda deli sorular dönüyor. Geçmişin hayaletleri, geleceğin belirsizliği arasında bir köşe başında kaybolmuş gibiyim. Bir yanda polislik hayalim, bir yanda geçirdiğim o zorlu ameliyat. “Ameliyat polisliğe engel mi?” diye defalarca sordum kendime. Ama tam bir cevap bulamıyorum. Bazen cevapları aramak, soruları sormaktan daha yorucu olur, sanırım bunu yeni yeni anlıyorum.
O Gün, O An
Hikayenin başı, lise yıllarıma dayanıyor. Tam o dönemde, polislik hayaliyle yanıp tutuşuyordum. Arkadaşlarım bana her zaman “Hayalindeki meslek ne?” diye sorduklarında, tereddütsüz “Polis” diye cevap verirdim. Ailemle, çevremle, hatta kendi içimde, polislik için ne gerekiyorsa yapacağıma dair yeminler ederdim. Ama bir gün, o korktuğum şey başıma geldi: sağlık problemleri.
Bir sabah, aniden belimdeki ağrı dayanılmaz hale geldi. İlk başta, “Ne olacak ki? Bu geçer” diyordum. Ama geçmedi. Doktorlar, birkaç test ve MR sonucu bana büyük bir haber verdiler: “Ameliyat olman gerek.” İğne, ilaç derken sonunda o büyük ameliyatı oldum. Yatakta geçirdiğim günler, aklımda sürekli bir soru olarak döndü: “Bundan sonra ne olacak?”
Hayal Kırıklığı ve Endişe
Ameliyatın ardından fiziksel iyileşme sürecim sancılıydı. Sadece bedenen değil, ruhsal olarak da çok zor bir dönemdi. Her gün fizik tedaviye gidip, sabırla ilerlemeye çalışıyordum ama kafamda hala polislik hayalim vardı. “Ameliyat polisliğe engel mi?” diye tekrar ve tekrar sordum. Kendimi sürekli sorguluyordum. Polis olma yolunda bir engel var mıydı? Yavaş yavaş bu düşünceler kafamı meşgul etmeye başladı. Benim için o kadar önem verdiğim bu meslek, şimdi bir hayal mi olmuştu? Bir tarafta iyileşmeye çalışan vücudum, bir tarafta hayalini kurduğum meslek… Sanki birinin ötekine engel oluyordu.
Bir Yıl Sonra
Bir yıl sonra, yavaşça iyileştim. Her geçen gün daha iyi oluyordum, ama kafamdaki sorular hala devam ediyordu. Polislik için başvurmak istiyordum, ama hep “Ya başvurur, kabul edilmezsem?” sorusu aklımı karıştırıyordu. Bir gece, Kayseri’nin sokaklarında yürürken, bu soruya yanıt aradım. İşte o anda, hayatımda belki de en önemli kararı verdim. Kendimi hep engellerle tanımladım, ama gerçek şu ki, engel olan sadece benim korkularımdı. Ameliyat mı? Evet, bir engeldi. Ama polislik hayalim mi? O hala yaşanabilir bir hayaldi. Bir engel olarak görmüyordum artık. Belki zorlukları aşmak gerekirdi, ama bunun üstesinden gelebilirdim.
Yavaş Yavaş Umut
Yavaşça polislik başvurusunu yapmak için hazırlıklara başladım. İşe başvurunun ne kadar zor olduğunu öğrendikçe, moralim biraz bozulmuştu. Ama sonra bir arkadaşımın bana söylediği şeyi hatırladım: “Hayatta her şeyin zorluğu var, ama yeter ki pes etme.” Ve bu sözle birlikte, belki de ilk defa gerçek anlamda bir şeyin peşinden gitmeye karar verdim. Ameliyat mı engel? Evet, belki fiziksel olarak bir engeldi ama ruhumda asla bir engel olamazdı.
Sonuç: Hayaller ve Gerçekler
Bugün, hala polislik başvurusu için bekliyorum. Başvurum kabul edilip edilmeyecek, ya da fiziksel durumumun bir engel teşkil edip etmeyeceği konusunda hala belirsizlikler var. Ama bir şey biliyorum: Kafamdaki engelleri aşmak, gerçek engelleri aşmaktan çok daha zor. Bunu öğrendim. Ameliyatın polisliğe engel olup olmadığına dair bir cevabım yok belki, ama şunu net söyleyebilirim: Kendi içimdeki engelleri aşmadıkça, hayalime yaklaşmam imkansızdı. O yüzden bugün, çok daha umutluyum. Bu yolculuk belki zor olacak, ama ben ona değerim.
Siz Ne Düşünüyorsunuz?
Ameliyatın polislik gibi bir meslek için engel olup olamayacağı, bence kişisel bir mesele. Bazı insanlar fiziksel engellerin ruhsal engelleri aşmasına izin verirken, bazıları ise o engeli fırsata dönüştürür. Benim hikayem belki biraz daha farklı, ama her zaman başka bir yol olduğunu düşündüm. Sizce fiziksel engeller, hayallerinize ulaşmanıza gerçekten engel olabilir mi? Yoksa her şey, doğru bir bakış açısıyla aşılabilir mi?